In “Macrofotografie – deel 1” kon u al kennis maken met onze exploten in Bretagne. Onze Nederlandse kampeervriend, Jos Mensen, ook een “Canon” fanaat, beschikte over de “close-up” lens MP-E 65 mm van Canon en liet mij hiermee kennis maken. Dit was een échte openbaring, een geheel nieuw gebied van de macrofotografie opende zich. Dit is bijna “micro”-fotografie. Met een werkgebied van 35 tot 65 mm in een verhouding van 5:1 tot 1:1 zie je door deze lens dingen die met het blote oog onzichtbaar zijn. Ik was meteen “verkocht” zoals men zegt en bij de eerste gelegenheid dat zo’n lens als 2-de hands werd aangeboden, schafte ik mij deze meteen ook aan.
Nadeel aan deze lens is dat ze zeer “bewegingsgevoelig” is. Een bewegend onderwerp of een zuchtje wind betekent meteen een onscherpe foto. Je moet dus bijna in studio-omstandigheden werken. Doordat je met deze lens bijna “in” het onderwerp kruipt is de scherptediepte ook heel gering. Wil je bv. een mineraal helemaal in beeld brengen, dan moet je diverse beelden na elkaar maken waarbij je telkens het scherpstelpunt een fractie verlegt (een macrorail is hierbij handig). Nadien kunnen deze beelden met bv. Photoshop of een ander programma op elkaar gelegd worden zodat één beeld ontstaat dat scherp is van voor tot achter. Deze techniek wordt ook “Focus Stacking” genoemd.
Klik op foto voor een aantal voorbeelden.
Detail van de meeldraden van een weidebloempje
