Workshop Somme 09-2019

Deel 3 – Zeehonden spotten

Donderdag 26 september. We moeten vroeg uit de veren… “Van het bed in de kleren”, zegt Tom… We moeten bij laag tij aan de Pointe du Hourdel zijn om bij de zeehonden te kunnen komen. “En, laarzen zijn ten zeerste aangeraden”. Inderdaad, om de kleine engte naar de zandbank te kunnen oversteken moeten we door het water. Eerst moeten we echter door een keienstrand ploeteren om dan vast te stellen dat de laarzen niet hoog genoeg zijn, maar we hebben er alles voor over, zelfs natte voeten!
We komen tot op zo’n 30 meter van de dieren, die opkijken, zo van “’t Zijn daar weer fotografen, laat ons toch met rust!”.
We vinden hier twee soorten zeehonden, de gewone zeehond met een afgeronde kop en de grijze zeehond of kegelrob met een rechte snuit.
De tijd is beperkt, hooguit een kwartier om hiervan te genieten, dan moeten we terug, want het water stijgt al.
Eric heeft nog een gouden tip: “Je moet julder broek niet in de botten steken, maar erover, dan sluit de broek door de druk van het water mooi aan tegen de botten en heb je geen natte voeten!” Merci Eric voor de tip, maar… ’t is te laat!
We ronden de morgen af in de slikken en schorren bij de Phare du Hourdel.

Deel 4 – De baai bij Le Crotoy – impressies in zwart-wit.

Donderdag 26 september, na de zeehonden in de voormiddag volgt in de avond een uitstap met gids in de baai, vanaf Le Crotoy.
Wanneer we even na 17.00 uur vertrekken begint het te regenen, even later gevolgd door stortregen. Het was de bedoeling om bij laag water in de baai rond te struinen en dan in de avond de “zonsondergang” vast te leggen.
Maar, niemand heeft goesting om in dit weer uit te stappen met het precieuze materiaal dat we bij hebben. Zelf heb ik even genoeg van dat loodzware ding en heb gekozen voor mijn systeemcamera Canon EOS M6 met zoomlens 18-150 mm. Vederlicht, maar toch performant genoeg voor het doel.
Helaas, aangekomen aan de baai regent het nog altijd. “Halfuurtje wachten? La météo dit que cela va s’arrêter!”… even later: “we zouden beter een aperootje gaan drinken zeker in plaats van hier in de auto te zitten?” en, geloof het of niet, niemand die protesteert!
Maar, tegen dat het glas geledigd is klaart het enigszins uit en haasten we ons naar de baai. Het is nog uniform grijs, maar, wie weet wordt het straks nog beter.
In dit deel een aantal impressies in zwart-wit, straks volgt het kleur!

Deel 5 – Avondwandeling in de baai bij Le Crotoy

Na het aperitiefje in “Le Jules Verne” is het eindelijk het moment om te fotograferen, maar we weten nog niet wat ons te wachten staat.
Natuurlijk moeten we eerst door het water stappen, maar, de goede raad van Eric opvolgend, houden we de voeten droog.
Het is eerst wat stappen door het slib om dan in een zanderig gebied te komen met veel plassen en zodoende mooie reflecties.
Na enige tijd komt er dan toch wat opening en kleur in het wolkendek. De zon is blijkbaar al verdwenen, maar door het openbreken van de wolken worden deze van onderuit belicht door de ondergaande zon.
Dit is wellicht de spectaculairste zonsondergang die ik ooit gezien heb. Iedereen staat perplex bij deze explosie van kleur en blijft maar fotograferen.
Begon het deze avond in mineur, het eindigt in ieder geval spetterend!
Hopelijk genieten jullie met ons mee!

Deel 6 – Réserve ornitologique de Grand-Laviers

Vrijdag 27 september – De laatste dag en vroeg uit de veren. Om 7.00 uur worden we verwacht in het vogelreservaat van Grand-Laviers.
Het zit precies tegen vandaag. Bij de eerste kijkhut zit een massa vogels zeer dichtbij, maar we hebben amper onze apparatuur geïnstalleerd of ze verdwijnen allemaal. Ook de gids heeft er geen verklaring voor. Ze zitten dus meteen te ver om er iets goeds van te maken en al wat ik fotografeer is onscherp of barst van de ruis.
Bij het tweede kijkpunt lukt het wat beter en wanneer de camera ongewild scherp stelt op de beplanting vooraan, vergeet ik de vogels en concentreer me hier op.
In het natte gras groeien her en der inktzwammen, al veel gezien, maar nog nooit gefotografeerd met een 150-300 mm met 2x vergroter!
Bij het laatste punt komen enkel zwanen zich presenteren in de opkomende zon.

Hiermee zit deze workshop aan de Somme er op. Het was bij momenten een ware ervaring, mede dank zij het leuke gezelschap en de goede raad van Tom Linster. Ik heb er alvast van genoten!
Bedankt Tom, Eric, Jules, Ann en Ann, Vera en Brenda.